Tradycyjne polskie nabożeństwo pasyjne w klasztorze w Chludowie. Uczestnicząc, można uzyskać odpust zupełny

Gorzkie Żale przybywajcie…

22 lutego 2021

Kolejny rok misjonarze werbiści zapraszają chludowiskich parafian do swojej kaplicy do Domu Misyjnego św. Stanisława Kostki – w każdą niedzielę Wielkiego Postu odbywa się tu nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym.


Pierwsze pasyjne nabożeństwo  w I niedzielę Wielkiego Postu 21 lutego prowadził o. Franciszek Bąk SVD, mistrz nowicjatu.

On też po Pobudce wygłosił kazanie:

 

Kolejne części Gorzkich Żali, które intonowała s. Rafaela, przełożona chludowskiej wspólnoty Sióstr Służebnic Ducha Świętego (SSpS), odbywały się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.

Kiedy umilkły śpiewy nabożeństwa, po chwili ciszy, wierni odśpiewali Suplikację o ustanie pandemii oraz odmówili Litanię do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana.

Na zakończenie o. Franciszek udzielił błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Następne Gorzkie Żale w klasztorze misjonarzy werbistów w II niedzielę Wielkiego Postu 1 marca o godz. 17.30.

Po każdym nabożeństwie będziemy zamieszczać kolejne kazanie pasyjne.

1 marca wygłosił je o. Adam  Wołowicz SVD, socjusz nowicjatu.

 

Kazanie pasyjne o. Adama Wołowicza SVD z III Niedzieli Wielkiego Postu (7 marca)

 

Kazanie pasyjne o. Adama Wołowicza SVD z IV Niedzieli Wielkiego Postu (14 marca)

 

Kazanie pasyjne o. Adama Wołowicza SVD z V Niedzieli Wielkiego Postu (21 marca)

 

Kazanie pasyjne o. Jana Wróblewskiego SVD z VI Niedzieli Wielkiego Postu (28 marca)

***

Przypomnijmy. Gorzkie Żale to typowo polskie nabożeństwo, podczas którego wierni śpiewają rozmyślanie o Męce Jezusa i cierpieniu Matki Bolesnej. Jego strukturę opracował i tekst napisał już pod koniec XVII w.  ks. Wawrzyniec Benik ze zgromadzenia księży misjonarzy św. Wincentego à Paulo. Ich nazwa pochodzi od pierwszych wyrazów pieśni: „Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie”. Po uzyskaniu specjalnego pozwolenia po raz pierwszy Gorzkie  Żale zabrzmiały w kościele Świętego Krzyża w Warszawie 13 marca 1707 r. Natomiast drukiem ich tekst  ukazał się miesiąc wcześniej w lutym 1707 r. pod tytułem „Snopek Mirry z Ogrodu Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkie Męki Syna Bożego […] rospamiętywanie”. Zawdzięczamy je również staraniom ks. Wawrzyńca Stanisława Benika.

Tekst i nabożeństwo dotrwały do dzisiaj w niemal niezmienionej formie, zachowały staropolskie brzmienie.  W każdą niedzielę Wielkiego Postu śpiewa się Pobudkę i jedną z trzech części, którą tworzy  1/ wzbudzenie intencji (czytanie), 2/ śpiewy: „Hymn”, „Lament duszy nad cierpiącym Jezusem” i „Rozmowa duszy z Matką Bolesną”, 3/ całość nabożeństwa kończy antyfona: „Któryś za nas cierpiał rany”.

Gorzkie Żale mają piękną i bardzo uroczystą oprawę – zawsze odbywają się podczas wystawienia i adoracji Najświętszego Sakramentu.

Nabożeństwo na całym świecie rozpowszechnili polscy misjonarze i emigranci, a potem Jan Paweł II. Dziś jego tekst przetłumaczony jest już na wiele języków.

TOKA