W konstytucji numer 512, Zgromadzenia Słowa Bożego, napisano:
„W nowicjacie powołanie ma dojrzewać i wyklarować się. Nowicjusza wprowadza się w naśladowanie Chrystusa, jak je ukazują życie, duchowość i konstytucje naszego Zgromadzenia. W ten sposób uczy się on coraz bardziej zdecydowanie podążać za Chrystusem. Żywe powiązanie ze Słowem Bożym i życie we wspólnocie powinno go doprowadzić do głębszego zrozumienia siebie i lepszego poznania naszego Zgromadzenia. I tak będzie mógł powziąć odpowiedzialną decyzję co do powołania.”
Innymi słowy nowicjat ma za zadanie zaprzyjaźnić kandydata z Chrystusem, to On ma stać się Jego mistrzem i Panem. Jednocześnie nowicjusz w tym czasie ma umocnić się na drodze swojego powołania, dogłębniej poznając Zgromadzenie, w którym pragnie żyć, według jego Konstytucji, dla większej chwały Bożej.
Paweł VI w Instrukcji Renovationis causam pisze:
„W okresie formacyjnym nowicjat musi zachować swój niezastąpiony i szczególny charakter wprowadzenia do życia zakonnego. Celu tego nie osiągnie, jeżeli przyszły Nowicjusz nie będzie miał pewnego przygotowania naturalnego i duchowego, które należy nie tylko sprawdzić, lecz także często uzupełnić.”
Dalej pisze:
„Kandydat wtedy dopiero powinien rozpocząć nowicjat, kiedy po uświadomieniu sobie powołania Bożego osiągnie taką dojrzałość ludzką i duchową, która pozwoli mu z wystarczającym i właściwym rozeznaniem zobowiązań oraz wolnością odpowiedzieć temu powołaniu. Życie zakonne można rozpocząć dopiero wtedy, gdy tego rodzaju decyzja jest dobrowolnie podjęta i łączy się z gotowością oderwania od ludzi i spraw, jakiego to życie wymaga.”
W praktyce oznacza to, że nowicjat jest swoistego rodzaju przedszkolem życia zakonnego. Ma on pokazać kandydatowi, czy rzeczywistość zakonna jest tą, do której został powołany. Decyzja ta ma być świadomą i odpowiedzialną odpowiedzią na wezwanie Chrystusa:
„Pójdź za Mną!”
Nowicjat łączy się z miejscem, w którym się znajduje. W 1935 roku polscy werbiści otworzyli własny Dom Nowicjacki w Chludowie. Niestety II Wojna Światowa przyczyniła się do jego zamknięcia. Dopiero w 1978 roku ponownie przeniesiono nowicjat kleryków w pierwotne miejsce, gdzie mieści się, aż po dzień dzisiejszy.
W skład personalny domu przede wszystkim wchodzą nowicjusze.
Wokół nich kręci się tu życie. W centrum życia, każdego kleryka przebywa Jezus. On jest Tym, na którego wskazuje mistrz nowicjatu. Jest to taka osoba, która kieruje nowicjatem oraz odpowiada w nim za formowanie nowicjuszy. Czasami do pomocy przydziela się mu asystenta, który nazywa się socjuszem.
Nowicjat kanoniczny trwa jeden rok, po którym nowicjusz składa I śluby zakonne.