Życie Ojca Mariana

1918

• 30 stycznia – urodził się w Palędziu koło Poznania jako syn Stanisławy i Stanisława. Był siódmym dzieckiem spośród 14 własnych i dwojga adaptowanych dzieci.
• 10 lutego – został ochrzczony w kościele w Skórzewie.

1926

• Rodzina Żelazków przenosi się do Poznania.

1930

• Nauka w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu.

1932

• Początek przygody ze Zgromadzeniem Słowa Bożego (Księża Werbiści, SVD – Societas Verbi Divini): dalsza nauka w niższym seminarium duchownym, oficjalnie w Męskim Gimnazjum Księży Werbistów w Górnej Grupie na Pomorzu.

1937

• 8 września – początek nowicjatu w Poznaniu.

1938

• wrzesień – rozpoczęcie studiów filozoficznych.

1939

• 4 września – pierwsza profesja zakonna (pierwsze śluby zakonne).

Dachau-Gusen-Dachau

1940

• 20 maja – absolutorium ze studiów filozoficznych.
• 22 maja – wywiezienie do Fortu VII w Poznaniu.
• 25 maja – obóz koncentracyjny w Dachau.
• 2 sierpnia – obóz koncentracyjny w Gusen.

1941

• 8 grudnia – powrót do obozu koncentracyjnego w Dachau.

1945

• 29 kwietnia – wyzwolenie obozu w Dachau przez armię USA.
• Cytat autobiograficzny o. Żelazka:

  „Jako kleryk w koncentracyjnym obozie Dachau – Gusen – Dachau, w ciągu długich 5 lat („prawie już nie wierzę, że stąd wyjść mogę”), chciałem zawsze, choćby na czworakach, wyjść z tego grobu obozowego i zostać misjonarzem. Ile razy jeden z moich kolegów seminaryjnych umarł w obozie (z grupy 26 zginęło czternastu), biorąc ze sobą do obozowego krematorium niewypełnione pragnienie zostania kapłanem-misjonarzem, stawałem się jakby spadkobiercą i jego powołania”.

• od listopada – po wyzwoleniu obozu w Dachau Ojciec Żelazek rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Anselmianum w Rzymie.

Rzym

1948

• 8 września – śluby wieczyste.
• 18 września – święcenia kapłańskie w Rzymie po trzecim roku teologii.

1949

• zakończenie studiów w Rzymie. Miesiąc pobytu w Polsce (po dziewięciu latach), prymicje w Poznaniu.

• Rok pracy wśród polskich uchodźców w Bagnoli koło Neapolu.

Indie

1950

• 3 marca – Genua, wyjazd holenderskim statkiem handlowym „Laurenskerk” na misje do Sambalpur w Indiach w stanie Orissa;
• marzec/kwiecień – rozpoczęcie pracy w Kesramal/Sambalpur w stanie Orissa w północnych Indiach. Przez 25 lat Ojciec Marian pracował wśród Adibasów, żyjących w dżungli koczowników; m.in. w 1968 organizował placówkę misyjną w Bondamunda.
• Wspomnienie o. Żelazka z pierwszych chwil w nowym miejscu:

  Na stacji kolejowej czekała na mnie duża grupa chłopców, wykrzykując raz po raz w swoim języku – Nowy Ojciec. Bardzo chciałem powiedzieć im coś ciepłego, ale nie znałem ich języka, ledwo mówiłem po angielsku.

1951

• dyrektor szkoły podstawowej i jedynego w okręgu gimnazjum (niższe seminarium) w Hamirpur.

1964

• Kesramal, inspektor wszystkich szkół katolickich (171) w misji Sambalpur.

1968

• proboszcz nowej placówki misyjnej w Bondamunda z pięcioma stacjami; otwarcie sanktuarium MB Częstochowskiej.

1975

• 1 czerwca początek pracy w świętym hinduistycznym mieście Puri nad Zatoką Bengalską.

1980

• Film – Video: „Tak niewiele potrzeba do radości. (Indie – o. Marian Żelazek)”. Twórca filmu: o. Feliks Poćwiardowski SVD.

1981

• Bernard Bona SVD, „Garść ryżu”, (książka o o. Żelazku) – Płockie Wydawnictwo Diecezjalne, 1981, passim.

1985

• 11 grudnia – konsekracja Kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP w Puri, z wyposażeniem z ceramiki artystki Janiny M. Karczewskiej-Koniecznej z Gdańska. (Zob. Janina Karczewska, Wyposażenie świątyni katolickiej Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Puri (Indie).
• Inauguracja Centrum Poszukiwania Prawdy z biblioteką chrześcijańską do dialogu z hinduizmem.

1987

• film dokumentalny Anny Pietraszek pt. „Misja”.

1988

• otwarcie schroniska dla bezdomnych trędowatych – „Dharamszala”.
• Jerzy Krasicki, „W świętym mieście Puri”. Verbinum – Wydawnictwo Księży werbistów, Warszawa 1988.
• „O. Marian Żelazek SVD misjonarz w Indiach”. Broszura wydana przez Referat Misyjny Seminarium Duchownego Księży Werbistów, Pieniężno 1988, ss. 12.

1989

• listopad – „Korunalaya – Cottage of love and mercy”, szpitalik przeznaczony dla chorych trędowatych w krytycznym stanie.

1991

• rezygnacja z funkcji proboszcza. O. Żelazek staje się „bonopasi” czyli pustelnikiem w aśramie; nadal opiekuje się wioską trędowatych.

1993

• F. Arnold i in., „Na drogach Adwentu”. Verbinum – Wydawnictwo Księży Werbistów, Warszawa 1993. (Książka wydana celem wsparcia działalności o. Mariana Żelazka SVD).

1998

• Złoty Jubileusz Kapłaństwa.
• 9 kwietnia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, wręczony przez Ambasadora RP w Indiach. Postanowienie Prezydenta RP z dnia 27 kwietnia 1999.
• 3 października – Medal im. Karola Marcinkowskiego przyznany przez Akademię Medyczną w Poznaniu za zasługi w niesieniu pomocy charytatywnej i medycznej trędowatym.

2003

• 14 czerwca odznaczony orderem „Ecce Homo”, za przeżywanie życia w jego pełni, za poświęcenie się, by inni ludzie żyli w sposób możliwie najlepszy, za miłość i rozsiewanie radości, nadany przez Ośrodek Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych w Tomaszowie Mazowieckim.

2006

• 21 stycznia – Spełniło się marzenie o. Mariana Żelazka. Tego dnia po latach zabiegów i starań zostało otworzone i poświęcone przez arcybiskupa Raphaela Cheenatha SVD z Archidiecezji Cuttack-Bhubaneswar, w obecności Nuncjusza Apostolskiego z New Delhi, ojca generała Antoniego Pernii SVD z Rzymu, ojca prowincjała Ireneusza z Polski, licznych współbraci, sióstr zakonnych, protestanckiego pastora, hinduistycznego guru, wielu katolików, hinduistów, islamitów, młodzieży ze szkoły Beatrix prowadzonej przez o. Mariana, przyjaciół z Włoch i Polski (Anna T. Pietraszek TVP, o. Feliks Kubicz SVD) – Centrum Duchowości św. Arnolda czyli pustelnia w stylu indyjskich aśramów.